Kontynuujemy cykl książek nominowanych do Nagrody SILESIANA 2023. Niniejsza prezentacja poświęcona będzie książce wydanej przez Instytut Śląski.
Stanisława Rosponda zabytki języka polskiego na
Śląsku. Wydanie 2
Wstęp i opracowanie Stanisława Sochacka
Po zakończeniu II wojny światowej szczególnie na
tzw. Ziemiach Odzyskanych odczuwało się głód wiedzy o polskim Śląsku. Zabytki języka polskiego na Śląsku stały
się pierwszymi przewodnikami i informatorami poświęconymi przeszłości językowej
Śląska. Wszystkie problemy zostały przedstawione w pracy wszechstronnie,
zgodnie z ówczesnym stanem wiedzy. Książka była pisana z myślą o szerszym
gronie odbiorców. Znanych jest kilka modeli opracowań popularnonaukowych.
Najbardziej pożądany jest ten, który w wykładzie jest napisany w sposób
przystępny, ale niczego nie roni z naukowej prawdy. Po upływie siedemdziesięciu
lat praca S. Rosponda nie straciła na wartości naukowej. Do najbardziej
interesujących wątków należy sprawa, w jakim zakresie Śląsk przyczynił się do
powstania zabytków zarówno tych znanych przed wojną, jak i po wojnie
odnalezionych. Powszechnie uznaje się
pracę profesora Rosponda za pierwszą próbę przedstawienia dorobku polskiej
nauki w zakresie problematyki językowej Śląska. Niezależnie od tego powinno być
wznowione drugie, unowocześnione wydanie. Prowadzone w śląskich ośrodkach
naukowych (Wrocław, Opole) prace badawcze różnych specjalistów, a więc
językoznawców, historyków, archeologów i literaturoznawców wzbogaciły wiedzę w
tym zakresie po ukazaniu się pracy S. Rosponda Zabytki języka polskiego na Śląsku. Jednak na nową syntezę śląskich
zabytków należy jeszcze poczekać.
Zabytki
opisane będą według schematu – wzorca przedstawiającego: typ dokumentu, np.
oryginał, rękopis, kopia, pierwodruk, przedruk; pochodzenie i jego historię;
kontekst językoznawczy: redakcję językową, treść, opis szaty zewnętrznej;
lokalizację obiektu, tj. gdzie się znajduje (biblioteka, archiwum, sygnatura);
literatura.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz